Volleybal
Blijf op de hoogte en volg Laura
05 Februari 2017 | Verenigd Koninkrijk, Derby
Wat vliegt de tijd! Een maand geleden kwamen Tim en ik met zijn ouders hier aan in Engeland. In een onbekend huis en in een onbekende stad. En wat is er veel veranderd sinds dien. Mijn kamer die toen nog helemaal vol stond met troep van een ander (waaronder een prachtige stoel), is nu mijn kamertje geworden. Mijn plekje, waar ik ’s avonds lekker de kaarsjes aansteek en waar aan de muur zoveel foto’s en kaartjes met bemoedigende woorden hangen. Ook het huisje in nu toch wel mijn thuis geworden. Het gevoel van een vakantiehuisje is nu wel weg. De onbekende stad in nu ook geen onbekende stad meer, alhoewel ik moet zeggen dat ik heel veel nog niet gezien heb hier in Derby.
Ook het op mijzelf wonen (sorry ouders) vind ik toch ook wel heerlijk! Het valt mij gelukkig allemaal heel erg mee. Tegenslagen? Vlees dat over de datum is, melk dat over de datum is, eieren die over de datum zijn, elke keer vergeten vlees uit de vriezer te halen, yoghurt die op is, joppiesaus die bijna op is, niets te snoepen, geen koffiemelk.. Eten is namelijk erg belangrijk voor Tim en mij. Ons huisgenootje vertelde laatst hoe verwonderd zij was dat wij zo veel eten en dat er altijd zo veel eten in de koelkast ligt. ‘Of alle Nederlanders zo zijn?’
En nog iets wat een beetje jammer is; ik ben ziek.. Ja echt ziekjes. Thuis kwam moeders dan met een kopje thee en honing, of kwam Nick met een zak keelsnoepjes. Hier moest ik vanmiddag heel belabberd zelf uit bed rollen om toch maar iets te gaan eten. Ik herinnerde mij ineens dat ik natuurlijk nog allerlei enveloppen heb van mijn vriendinnen die ik mag openen op een bepaald moment. Er zat ook één tussen met: Open when you feeling sick. En wat zat daar onder andere in: een theezakje en keelsnoepjes! Heeel fijn!!
Afgelopen week mocht ik voor het eerst meetrainen met het volleybalteam van de universiteit. Wel het tweede team. Ik bak er namelijk geen pannenkoek van. We hadden die week ervoor een volleybalsessie gehad waarbij heel veel mensen mochten gekomen en gewoon leuk gratis mochten volleyballen. Daar vroeg iemand aan mij of ik het leuk zou vinden om in het tweede team te gaan volleyballen. Volleybal vind ik leuk, vooral om naar wedstrijden van Nick te kijken. Spreek je dan ook over volleybal met mij, dan spreek je standaard over Nick. Ik zag mijzelf nog niet zo snel mijzelf over de grond gooien om een bal te redden. Na deze sessie ben ik toch maar naar de trainster gegaan om aan te geven dat ik wel in het team mee wilde doen. Mirthe doet ook mee, alleen heeft Mirthe al een aantal jaar volleybal gespeeld en kan dat dus super goed. Na de training dinsdag had ik overal op mijn armen kleine bloeduitstortingen en dikke blauwe opgezwollen polsen. (Die nu ondertussen groen/geel zijn).
Woensdag had ik meteen al mijn eerste wedstrijd en kon ik niet geloven dat mijn trainster het zou bedenken om mij in het veld te zetten. Wat dus uiteindelijk wel het geval was. Mijn kniebeschermers, die ik die ochtend had gekocht want mijn knieën werden al aardig blauw, was ik vergeten om om mijn knieën te doen. Ik had ze tijdens de wedstrijd nog om mijn enkels.. Ik kwam er gelukkig na een paar seconden meteen achter, maar toch wel even een schaammomentje. Ik had nog zo’n last van mijn armen dat tijdens de tweede zet ik niet vrolijk meer kon kijken. Gelukkig zag de trainster dat en mocht ik even als wissel staan, heel even maar het hielp wel. Even jezelf weer een peptalk geven, bemoedigende woorden van de trainster dat ze vond dat ik het echt goed deed. (Wat dus niet het geval was voor mijn gevoel.) Terwijl ik daar zat keek ik naar boven waar het publiek zat. Ik dacht dat iedereen was gekomen voor de basketbalwedstrijd naast ons, maar 2/3 van het publiek keek naar ons. Ik kon wel door de grond zakken en wilde niet meer verder spelen. Uiteindelijk wel gedaan! Feedback die ik kreeg: ‘Ik dacht dat je last had van de je enkels, maar dat waren uiteindelijk toch de beschermers voor je knieën.’ & ‘Voor je allereerste volleybal wedstrijd deed je het goed!’
Dinsdag mijn tweede training en woensdag meteen mijn tweede wedstrijd. Tegen een stad ergens in Engeland. Ik ga het allemaal nog wel zien, in ieder geval geen bekend publiek die naar ons komt kijken.
Hoop ik.
Bye bye
Ook het op mijzelf wonen (sorry ouders) vind ik toch ook wel heerlijk! Het valt mij gelukkig allemaal heel erg mee. Tegenslagen? Vlees dat over de datum is, melk dat over de datum is, eieren die over de datum zijn, elke keer vergeten vlees uit de vriezer te halen, yoghurt die op is, joppiesaus die bijna op is, niets te snoepen, geen koffiemelk.. Eten is namelijk erg belangrijk voor Tim en mij. Ons huisgenootje vertelde laatst hoe verwonderd zij was dat wij zo veel eten en dat er altijd zo veel eten in de koelkast ligt. ‘Of alle Nederlanders zo zijn?’
En nog iets wat een beetje jammer is; ik ben ziek.. Ja echt ziekjes. Thuis kwam moeders dan met een kopje thee en honing, of kwam Nick met een zak keelsnoepjes. Hier moest ik vanmiddag heel belabberd zelf uit bed rollen om toch maar iets te gaan eten. Ik herinnerde mij ineens dat ik natuurlijk nog allerlei enveloppen heb van mijn vriendinnen die ik mag openen op een bepaald moment. Er zat ook één tussen met: Open when you feeling sick. En wat zat daar onder andere in: een theezakje en keelsnoepjes! Heeel fijn!!
Afgelopen week mocht ik voor het eerst meetrainen met het volleybalteam van de universiteit. Wel het tweede team. Ik bak er namelijk geen pannenkoek van. We hadden die week ervoor een volleybalsessie gehad waarbij heel veel mensen mochten gekomen en gewoon leuk gratis mochten volleyballen. Daar vroeg iemand aan mij of ik het leuk zou vinden om in het tweede team te gaan volleyballen. Volleybal vind ik leuk, vooral om naar wedstrijden van Nick te kijken. Spreek je dan ook over volleybal met mij, dan spreek je standaard over Nick. Ik zag mijzelf nog niet zo snel mijzelf over de grond gooien om een bal te redden. Na deze sessie ben ik toch maar naar de trainster gegaan om aan te geven dat ik wel in het team mee wilde doen. Mirthe doet ook mee, alleen heeft Mirthe al een aantal jaar volleybal gespeeld en kan dat dus super goed. Na de training dinsdag had ik overal op mijn armen kleine bloeduitstortingen en dikke blauwe opgezwollen polsen. (Die nu ondertussen groen/geel zijn).
Woensdag had ik meteen al mijn eerste wedstrijd en kon ik niet geloven dat mijn trainster het zou bedenken om mij in het veld te zetten. Wat dus uiteindelijk wel het geval was. Mijn kniebeschermers, die ik die ochtend had gekocht want mijn knieën werden al aardig blauw, was ik vergeten om om mijn knieën te doen. Ik had ze tijdens de wedstrijd nog om mijn enkels.. Ik kwam er gelukkig na een paar seconden meteen achter, maar toch wel even een schaammomentje. Ik had nog zo’n last van mijn armen dat tijdens de tweede zet ik niet vrolijk meer kon kijken. Gelukkig zag de trainster dat en mocht ik even als wissel staan, heel even maar het hielp wel. Even jezelf weer een peptalk geven, bemoedigende woorden van de trainster dat ze vond dat ik het echt goed deed. (Wat dus niet het geval was voor mijn gevoel.) Terwijl ik daar zat keek ik naar boven waar het publiek zat. Ik dacht dat iedereen was gekomen voor de basketbalwedstrijd naast ons, maar 2/3 van het publiek keek naar ons. Ik kon wel door de grond zakken en wilde niet meer verder spelen. Uiteindelijk wel gedaan! Feedback die ik kreeg: ‘Ik dacht dat je last had van de je enkels, maar dat waren uiteindelijk toch de beschermers voor je knieën.’ & ‘Voor je allereerste volleybal wedstrijd deed je het goed!’
Dinsdag mijn tweede training en woensdag meteen mijn tweede wedstrijd. Tegen een stad ergens in Engeland. Ik ga het allemaal nog wel zien, in ieder geval geen bekend publiek die naar ons komt kijken.
Hoop ik.
Bye bye
-
06 Februari 2017 - 05:57
Nick:
Leuk hoor lieverd! Je doet het super goed allemaal. Ik ben echt super trots op je! Tot over 12 nachtjes -
06 Februari 2017 - 08:40
Janneke De With:
Zo slecht doe je het dus niet, Lau! Deze week je tweede wedstrijd! En je krijgt complimenten van je trainer! Ik voel zo mee met je polsen, ik weet hoe dat voelt. :) Knap dat je gewoon doorzet!.
Lastig he ziek zijn en dan voor jezelf zorgen... Juist dan heb je zo'n behoefte aan iemand die aan je denkt, die voor je zorgt, die er gewoon is. Fijn dat je soms zo'n envelopje kunt openen!
Misschien is het handig om een pan soep te maken, een groentesoep of een kippesoep en dat over bakjes verdelen en in de diepvries zetten. Dat op momenten dat je echt geen zin heb of je niet lekker voelt,je gewoon een bakje uit de diepvries kunt pakken. Maar ja, misschien heb je daar helemaal de ruimte niet voor...
Ik hoop dat je gauw opknapt, meis! Zorg goed voor jezelf!
Wij denken aan je en bidden voor je!
Liefs van ons -
06 Februari 2017 - 18:17
Faye:
Lau wat ben je toch een topper!
Zo leuk om jou verhalen te lezen, doet me stiekem toch wel een beetje denken aan mijn tijd toen ik voor het eerst op mezelf in Amsterdam ging wonen. (Jawel alweer 9 jaar geleden, op mijn 19e, Zoooo voel ik me toch ineens oud hihi) Je kan het meid en uiteindelijk, komt alles op zijn pootjes terecht en bedank je je ouders gigantisch voor alles wat ze ooit een keer gezegd hebben dat je dacht het zal wel, dat komt dan ineens op momenten naar boven dat je gaat denken, hadden ze toch gelijk, nu mooi van pas!
En wat een bikkel ook om zo door te zetten met Volleybal, kan je straks mooi met Nick trainen en volleyballen!
Heel veel plezier nog daar, GENIET!
Liefs Faye
-
08 Februari 2017 - 13:47
Gerlona:
Niks aan om ziek te zijn, helemaal als je zo ver weg bent. Nu moet Tim dan maar een beetje voor je zorgen ;) Hopelijk kun je wel de volleybalwedstrijd spelen en fijn dat je lekker aan het sporten bent daar.
Het eten gaat dus ook prima maar denk je er wel aan dat de trouwjurk al besteld is en dat het wel de bedoeling is dat je daar nog in past over een paar maand haha?
Ik heb echt zin in volgende week, dan zien we elkaar weer! Ben heel benieuwd hoe het allemaal is daar bij jullie (stad, je huisje, Intu!!!).
Snel beter worden, lekker volleyballen en tot gauw!
xx mam
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
