The Varsity

Even nog weer een kleine blog over wat ik deze woensdag heb gedaan. Mensen die mij op snapchat hebben zullen wel weer helemaal gek zijn geworden, maar het was gewoon een super dag!
O, en mijn vorige blog stond er blijkbaar niet goed op. Nu kan je hem als het goed is wel weer goed lezen.

Afgelopen woensdag was er een groot sportevent tussen de universiteit van Derby en Northempton; The Varsity. Dit is elk jaar een groot event en wij kregen te horen dat wij daar echt naar toe moesten gaan, al was het alleen al om aan te moedigen. Alle sportteams van de universiteit doen mee, dus ook ons volleybalteam. Voor Mirthe en mij was het dus niet alleen aanmoedigen, maar ook mee doen! Natuurlijk moest het vrouwenvolleybalteam als eerste een wedstrijd spelen wat maakte dat ik al om 0730 op de universiteit van Derby was, om daar vervolgens in een fantastisch mooie gele dubbeldekker naar Northempton te rijden. We zaten in de bus met het roei- en rugbyteam. Om 1000 uur moesten wij in de zaal zijn voor de warming-up, alleen moesten wij om 1000 uur nog 20 minuten rijden om in Northempton aan te komen.
Eenmaal aangekomen was het andere team er al helemaal klaar voor en moesten wij nog omkleden en beginnen met warm worden. Na een veel te korte warming-up begonnen we met het inslaan wat super lekker ging. Op dat moment kwam het mannenvolleybalteam van Derby ook binnen, waar we veel mee om gaan. Zij waren zo lief om ons te coachen en tips te geven en al het andere wat bij volleybal komt kijken; plaatsen van de spelers doorgeven aan de scheids, het wisselen van spelers regelen en gewoon de bemoedigende woorden in de time outs.
Ik zag dat het andere team echt heeeeel goed was, en wilde dus liever eerst even wissel staan om even toe te kijken. Vervolgens vonden ze het een goed plan om mij in het veld te zetten en daar te laten staan. Mirthe zei dat ik dat als compliment mocht zien, want de andere drie bleven maar op de bank zitten. Ik zag het vooral als een moment van mijzelf moeten bewijzen, zeker wanneer het cheerleadersteam en volgens mij ook het roeiteam en nog meer andere mensen van Derby bij ons kwamen staan aanmoedigen. Whaa faalangst komt dan ook weer heerlijk om de hoek kijken. Ik vond het best lekker gaan, het is alleen jammer dat er dan een meisje in het team zit die op iedereen gaat mopperen wanneer die iets fout doet. Dit zorgt er voor dat je heel erg in een neerwaartse spiraal komt en dus uiteindelijk een keer naar haar uit valt tijdens de wedstrijd. Gelukkig zagen de mannen dit ook en gaven dit ook aan bij haar.
Op een gegeven moment wilde ik een bal redden die ineens heel rap naar beneden ging, waardoor ik gekke beweging moest maken met mijn enkel. Toen was het afgelopen voor mij, die eeuwige zwakke enkel. Ik hak hem er nog een keer af.. (Nee geintje natuurlijk, maar wel erg frustrerend.)
We hebben verloren, maar wat was het gaaf om op zo’n groot sportevent te mogen spelen. Echt genieten. Hierna hebben wij de mannen natuurlijk nog aangemoedigd en nog heel wat andere sporten.
Op de terugweg zaten we in een nog vollere bus want het mannenvolleybalteam ging in onze bus mee terug. Ik zat voorin met mijn rug tegen het verkeer in en kon dus zo iedereen zien en iedereen mij. Ik was helemaal kapot en wilde graag slapen. Dan vliegt er een gedachte door je hoofd; niet gaan slapen want straks hangt je mond zo meteen weer wagenwijd open en ziet iedereen dat. En ja hoor wie wordt er zo wakker?!

In de avond was er nog een afterparty waar flink gefeest werd, ondanks dat Derby uiteindelijk The Varsity niet heeft gewonnen. Volgens mij met een klein verschil van 14-13, maar dat weet ik niet zeker.
Maar dat maakt niet uit, we hebben een top dag gehad!!

Bye bye